Berlijn-Charlottenburg

Het Berggruen Museum in Berlijn-Charlottenburg is een plek waar uitstekende kunstwerken van klassiek modernisme worden tentoongesteld. Het is een van de belangrijkste collecties in zijn soort ter wereld en is afkomstig van de kunsthandelaar Heinz Berggruen, die het museum zijn naam gaf. De kunstwerken zijn geschilderd en gemaakt door grote kunstenaars als Georges Braque, Pablo Picasso, Paul Klee, Alberto Giacometti en Henri Matisse. De werken zijn verdeeld over drie verdiepingen. Centraal in de kunstcollectie staan 100 exposities van de wereldberoemde schilder Picasso. Ze illustreren het veelzijdige karakter ervan, aangezien ze dateren uit de jaren 1897 tot 1972. Attente kunstkenners zullen in de schilderijen de roze en blauwe periodes van Picasso ontdekken, evenals zijn fasen van classicisme en kubisme.

De Berlijnse Waldbühne in het Olympiapark in Berlijn-Charlottenburg is een openluchtpodium in een groene omgeving. Tegenwoordig treden er pop-, klassieke en rockmuzikanten op. Tot 22.290 toeschouwers kunnen naar de muzikale klanken luisteren wanneer ze zitten in het bospodium, dat op een schelp lijkt en een wit tentdak heeft. Het openluchtpodium werd gebouwd in 1936. In die tijd werd het gebruikt voor de Olympische Spelen en traden er gymnasten op voor hun kampioenschappen. Het voorprogramma vond plaats op het podium. De architecten baseerden hun constructie op de vorm van een klassiek antiek amfitheater. Daarom zijn de toeschouwershellingen steil, waar het glooiende terrein ook aan heeft bijgedragen.

De Berlijnse radiotoren verrijst in Berlijn-Charlottenburg, midden in het grootste expositiecentrum van de hoofdstad. Het is een van de bezienswaardigheden van Berlijn en biedt vanaf het uitkijkpunt op duizelingwekkende hoogte een panoramisch uitzicht over de metropool. De stalen frametoren heeft een hoogte van 146 m en is ontworpen door architect Heinrich Straumer. De bouwperiode was tussen 1924 en 1926. In 1926 werd het in gebruik genomen als onderdeel van de 3e Grote Duitse Radiotentoonstelling in Berlijn. Dit maakt de toren ongeveer 43 jaar ouder dan de televisietoren op de Alexanderplatz. Het gebouw staat sinds 1966 op de monumentenlijst. Tegenwoordig is er een restaurant in de toren, dat vooral bekend staat om zijn uitzicht.

Bikini Berlin is een merk voor een nieuw bedrijfsconcept voor een monumentaal gebouwencomplex in Berlin-Charlottenburg in de dierentuin. Het gebied omvat het Bikinihaus, de grote hoogbouw, de bioscoop Zoo Palast, de parkeergarage bij het aquarium en de kleine hoogbouw met een 25hours hotel. Het Bikinihaus-gebouw herbergt een innovatief concept-winkelcentrum, het eerste in zijn soort ter wereld. Het concept wijkt bewust en consequent af van reguliere winkelcentra. De restaurants en boetieks zijn zorgvuldig op elkaar afgestemd. Daarnaast zijn er zogenaamde "pop-up boxen" beschikbaar voor tijdelijke verhuur. Bekende merken en jonge ontwerpers presenteren er hun producten zonder ingewikkelde hordes.

De westelijke aanhanger van de Alexanderplatz is de Breitscheidplatz in het voormalige West-Berlijn, gelegen tussen de Kurfürstendamm, Tauentzienstraße en Budapester Strae en dus in Berlijn-Charlottenburg. Het is een van de centrale pleinen van de hoofdstad en heeft een zeer gediversifieerde architectuur. Hoewel er geen uniform karakter is in de bouwstijlen, is het plein toch een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de metropool. Dat komt vooral door twee gebouwen die daar verrijzen: de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche en het Europa Center. De kerk is een oorlogsruïne die nu dienst doet als gedenkteken. Het Europacenter is een grootschalig complex waarin vooral gastronomische gelegenheden en retailers zijn gevestigd.

Het Bröhan Museum in Berlijn-Charlottenburg richt zich op art nouveau, functionalisme en art deco. Het is vernoemd naar de oprichter, die zijn immense privécollectie kunstwerken schonk aan de deelstaat Berlijn. De exposities zijn onderverdeeld in de hoofdthema's schone kunsten en ambachten. De ruimtelijke indeling wordt verduidelijkt door een duidelijke illustratie, die varieert van Art Nouveau tot Art Deco tot Functionalisme. De porseleincollectie heeft een bijzonder groot aantal exposities. Het bevat werken van bekende merken zoals Nymphenburg, Meißen, Berlin Copenhagen en nog veel meer. Andere hoogtepunten van de collectie zijn foto's van de Berlin Secession, gemaakt door grootheden als Willy Jaeckel, Karl Hagemeister en Walter Leistikow. Speciale tentoonstellingen, die vaak een internationale connectie hebben, vormen een uitbreiding van de vaste tentoonstelling van het museum.

De Charlottenburger Tor bevindt zich aan de Straße des 17. Juni en in de buurt van de Technische Universiteit van Berlijn. Het neobarokke decoratieve gebouw is een monument dat in 1908 in de stad werd opgericht voor puur representatieve doeleinden. Onderdeel van deze poort in Berlijn-Charlottenburg is de Charlottenburg-brug, die 55 m breed is en het Landwehr-kanaal overspant. De poort is vooral de moeite waard vanwege de twee bronzen beelden van 5 meter hoog, die aan de buitenkant van het gebouw staan. Ze tonen het eerste koningspaar van Pruisen: Friedrich I en zijn vrouw Sophie Charlotte. Bezoekers hebben de mogelijkheid om het platform van de poort aan de noordvleugel te beklimmen. Het is 22 m hoog en biedt een goed zicht op de Tiergarten inclusief de Siegessäule.

De Deutsche Oper is gevestigd in Berlijn-Charlottenburg. Het is het grootste van de drie operahuizen van de hoofdstad. Tussen 1911 en 1913 werd op dezelfde plek een operagebouw gebouwd, maar dat werd tijdens de Tweede Wereldoorlog verwoest. In 1961 werd op dezelfde locatie een nieuw operagebouw geopend. Met bijna 2.000 zitplaatsen is het een van de grootste theaters van Duitsland. De architectuur van het gebouw is minimalistisch en lineair. De foyers zijn ruim en de raamgevels zijn enorm. Vanuit alle zitplaatsen is er een zeer goed zicht op het podium. Het operarepertoire concentreert zich op klassieke werken van Wagner, Verdi, Strauss en Puccini. Ook worden er weinig bekende stukken uit de eerste helft van de 20e eeuw uitgevoerd.

Een belangrijk verkeersknooppunt in Berlijn-Charlottenburg is de Ernst-Reuter-Platz, die gemakkelijk te herkennen is aan de grote fontein in het midden van het plein. Het plein is vernoemd naar de Berlijnse burgemeester Ernst Reuter, die in 1953 in Berlijn stierf. Op het verkeersknooppunt komen tal van straten in stervorm samen, die via een rotonde met elkaar zijn verbonden. De fontein in het midden heeft een groot waterbassin en 41 fonteinen. Dit huidige ontwerp dateert uit de jaren 50. Twee architecten hebben er destijds voor gezorgd dat de ruimte zeer royaal werd ontworpen. Het was echter niet voldoende, daarom werden verdere conversies doorgevoerd om de toenemende verkeersdichtheid het hoofd te bieden.

Het Europa Center verrijst op de Breitscheidplatz in Berlijn-Charlottenburg, tegenover de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche. De opening dateert uit 1965 en is daarmee een van de oudste winkelcentra van de metropool. Tegenwoordig zijn er 70 winkels en restaurants in. De branchemix is divers, want zowel modewinkels als sportwinkels, tabakswinkels en nog veel meer. De eetgelegenheden variëren van Ierse pubs tot internationale restaurants. Op het 103 m hoge gebouw troont een grote langzaam draaiende Mercedes-ster. Een ander kenmerk van het gebouw is een chronometer. Het bestaat uit talloze glazen bollen en strekt zich uit over drie verdiepingen.

De Gebauer Höfe in Berlijn-Charlottenburg vertegenwoordigen een ongeveer 20.000 m² grote fabrieksruimte, die direct aan de Spree ligt en wordt gekenmerkt door gemengd gebruik. In het beursgenoteerde ensemble zijn nu retailers en diverse dienstverleners gevestigd. Het historische fabrieksgebouw ontstond in de tweede helft van de 19e eeuw. De aantrekkelijke uitstraling van het gebouwencomplex is gebaseerd op de bijzondere handelsarchitectuur, die zo typerend was voor de 19e eeuw. Bakstenen en heldere structuren kenmerken het ensemble. De eerste gebruiker van het pand was het bedrijf Bleicherei und Maschinenfabrik Gebauer, waar de huidige naam van het pand vandaan komt.

Met meer dan 3.500 studenten in meer dan 30 opleidingen is de Hogeschool voor de Kunsten een van de grootste kunstacademies in Europa. De universiteitsgebouwen zijn verspreid over 15 locaties in Berlijn. De universiteit heeft vier faculteiten: Vormgeving, Schone Kunsten, Muziek en Podiumkunsten en het Centraal Instituut voor Permanente Vorming. Onder deze faculteiten zijn alle kunstdisciplines en de bijbehorende wetenschappen met elkaar verbonden. Dit deel van de universiteit werd opgericht in 1975 toen de State University of Fine Arts werd samengevoegd met de State University of Music and Performing Arts. Beide gebieden ontstonden al in de 19e eeuw uit de Pruisische kunstacademie. De universiteit kreeg haar huidige naam in 2001.

Een van de belangrijkste bezienswaardigheden in de hoofdstad is de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche op de Breitscheidplatz in Berlijn-Charlottenburg. Het protestantse kerkgebouw is zowel een monument als een gedenkteken tegen oorlog en vernietiging. Aan het einde van de 19e eeuw liet keizer Wilhelm II het in neoromaanse stijl bouwen ter nagedachtenis aan zijn grootvader. In die tijd was de toren van de kerk met een hoogte van 113 m het hoogste gebouw van de stad. De oorlogsonrust van de Tweede Wereldoorlog verwoestte de kerk zo erg dat alleen de sloop van het schip mogelijk was. Het werd herbouwd tussen 1959 en 1963 in de moderne stijl. Alleen de verwoeste toren bleef over en heeft sindsdien gediend als gedenkteken tegen de oorlog. Sinds 1987 is er een herdenkingshal in gehuisvest.

Het Käthe Kollwitz Museum in Berlijn-Charlottenburg is gewijd aan het levenswerk van de kunstenaar. Ze maakte opmerkelijke kunstwerken die aandacht vroegen voor oorlog en sociaal onrecht. Het museum is opgericht in 1986. De basis hiervoor was de Kollwitz-collectie van de oprichter van het museum, Hans Pels-Leusden. Op de vier verdiepingen van het gebouw ontdekken bezoekers wereldberoemde en minder bekende kunstwerken van Kollwitz. Deze omvatten sculpturen, afbeeldingen en tekeningen. De audiogidsen geven achtergrondinformatie. Ook is er op de begane grond een fotoserie, die museumbezoekers destijds meeneemt naar het Berlijn van Käthe Kollwitz. Op regelmatige tijdstippen vinden er studentenprojecten en evenementen plaats, die het actuele belang van de thema's van de kunstenaar benadrukken.

Het expositiecentrum in Berlijn-Charlottenburg is de belangrijkste handelsbeurslocatie in de Duitse hoofdstad. De radiotoren torent er boven uit. De site zelf heeft 160.000 m² hallen, verdeeld over 26 tentoonstellingszalen. Ze zijn allemaal met elkaar verbonden, waardoor bezoekers van de beurs van de ene hal naar de andere kunnen zonder natte voeten te krijgen. Het gebied omvat een zomertuin van 10.000 m², die een centrale ligging heeft en groen is. In mei 2014 werd de beurslocatie verrijkt met CityCube Berlin. Dit is een multifunctionele beurs-, congres- en evenementenarena op de hoek van Jafféestraße en Messedamm. De hal heeft twee niveaus en heeft een oppervlakte van 6.000 m².

De Kurfürstendamm is een van de bekendste winkelstraten van Duitsland en loopt door de wijk Berlin-Charlottenburg. Het loopt van Rathenauplatz tot Breitscheidplatz en is ongeveer 3,5 km lang. De eigenzinnige naam van de winkelstraat is gebaseerd op zijn geschiedenis. De dam werd al in de 16e eeuw aangelegd als ruiterpad voor keurvorst Joachim II. Door de eeuwen heen is het uiterlijk flink veranderd, aangezien de focus nu op handel en gastronomie ligt. Vooral in de buurt van de Breitscheidplatz hebben talrijke retailers zich gevestigd. Tussen de Gedächtniskirche en Adenauerplatz zijn meer dure winkels met exclusieve merken zoals Valentino en Yves Saint Laurent.

In Berlijn-Charlottenburg is de 6,6 hectare grote Lietzensee een populaire excursiebestemming in de binnenstad voor wandelaars en mensen die op zoek zijn naar ontspanning. Vlakke kustgebieden zijn niet beschikbaar en zwemmen is niet mogelijk, maar niets staat zonnebaden in de weg. Het meer heeft de vorm van een halve maan en is tot 4 m diep. Het Lietzenseepark met zijn grasvelden en bomen strekt zich uit rond het meer. Het is ruim 10 hectare groot en is in de eerste helft van de 20e eeuw ontworpen door tuindirecteur Erwin Barth. Het complex is sinds de jaren 90 een rijksmonument. Er zijn verschillende monumenten en sculpturen niet ver van het meer en in het park.

Het Fotografiemuseum bevindt zich aan de Jebensstrasse tegenover het treinstation Zoologischer Garten in Berlijn-Charlottenburg. Het is een instelling van de Berlijnse Staatsmusea en is gehuisvest in het historische Landwehr Casino. Begin september 1909 werd het casino geopend in aanwezigheid van keizer Wilhelm II. De neoklassieke gevel is onopvallend en logenstraft het weelderige interieur. Het gebouw herbergt balzalen, een restaurant en gastenkamers. Tegenwoordig kunnen bezoekers interessante feiten over fotografie leren in het museum van 2.000 m². De belangrijkste attractie is de fotocollectie van de Helmut Newton Foundation. In 2003, kort voor het overlijden van de Berlijnse fotograaf Helmut Newton, richtte hij zelf de stichting op.

Het Olympisch Stadion staat in Berlijn-Charlottenburg. Het maakt deel uit van de Olympische site, die ooit het Reichssportfeld werd genoemd. De bouwtijd was slechts twee jaar: van 1934 tot 1936. Destijds werd er gebouwd voor de spelen van de XI. Olympiade in augustus 1936. Het bood plaats aan 100.000 toeschouwers. Tegenwoordig wordt het stadion voornamelijk gebruikt als thuisbasis van voetbalclub Hertha BSC. Het heeft momenteel 74.475 zitplaatsen, waarvan 38.020 op de onderste ring en 36.455 op de bovenste ring. Hertha BSC speelt sinds 1963 haar thuiswedstrijden in het stadion. Sinds 1985 wordt in het gebouw de jaarlijkse finale van de DFB Cup gehouden.

Het Volkspark Jungfernheide breidt uit in Berlijn-Charlottenburg. Het groene gebied is populair bij zowel Berlijners als toeristen, omdat het een breed scala aan toepassingen en diverse bezienswaardigheden heeft. In het noordwesten kan jong en oud zich uitleven op de sportvelden. Een grote avonturenspeeltuin dateert uit 1956 en is meermaals gerenoveerd. Ook het hoge touwenparcours in het zuidoosten van het park draagt bij aan spel en plezier. In de zomermaanden komen de zonaanbidders naar het centrum van het park om te gaan liggen aan de Jungfernheide-vijver. Het is een kunstmatige watermassa met een lido. Er is een zoetwaterinstroom bij het Nonnengrabenkanaal. Het water uit de vijver stroomt uiteindelijk terug in de Spree. Sinds 2013 is er ook een verblijf voor wilde dieren.

Een bekend blokplein in Berlijn-Charlottenburg is Savignyplatz, dat in 1862 werd opgenomen in een stadsontwikkelingsplan en de naam draagt van de advocaat Friedrich Carl von Savigny. Drie straten kruisen de Blockplatz, waarvan de Kantstrasse de grootste is. Het verdeelt een groen gebied in twee helften, waarvan de oorsprong teruggaat tot 1892. In 1926 werd de faciliteit omgebouwd tot een tuin en recreatiegebied. De faciliteit is nu een tuinmonument.De Blockplatz heeft een S-Bahn-station, dat een gemakkelijke toegang met het openbaar vervoer garandeert. Het centrale plein wordt goed bezocht omdat er talloze restaurants en bars zijn.

In Berlijn-Charlottenburg breidt het Schustehruspark zich uit, een van de vele groene oases in de stad. Het heeft een groot park met oude bomen, artistiek vormgegeven bloemperken en medaillons. Aan de zuidkant is een kinderspeeltuin. Zodra de schemering invalt, stralen de nostalgische lantaarns een sfeervol licht uit. Het prachtige, beschermde park was niet altijd toegankelijk voor publiek. Het maakte ooit deel uit van de Villa Oppenheim. De tuinarchitect Erwin Barth transformeerde het groen in 1914 tot openbaar park, dat aanvankelijk alleen de bewoners van de appartementsgebouwen in het gebied mochten betreden. Het park is vernoemd naar Kurt Schustehrus, die burgemeester was van Charlottenburg.

Het grootste paleis van Berlijn is vernoemd naar de eerste koningin van Pruisen - Sophie Charlotte: paleis Charlottenburg in de gelijknamige wijk Berlijn-Charlottenburg. Het werd tussen 1695 en 1791 door verschillende architecten gebouwd in verschillende secties in de stijl van rococo, barok en classicisme. De Tweede Wereldoorlog richtte enorme schade aan en daarom vond tot 1957 een uitgebreide wederopbouw plaats. Al in 1888 verloor het zijn status als koninklijke residentie. Tegenwoordig herbergt het prachtige gebouw het paleismuseum. Het kasteel is nu een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de hoofdstad. Het omvat het paleispark met het Belvedere, het nieuwe paviljoen met een collectie romantische schilderijen en het mausoleum.

In Berlijn-Charlottenburg loopt de ongeveer 500 m lange winkelstraat langs de Tauentzienstrasse, die een voortzetting is van de Kurfürstendamm. Toen het rond 1890 werd aangelegd, was het nog steeds in gebruik als woonstraat. Dit veranderde in 1907, toen er het grootste Duitse warenhuis, het Kaufhaus des Westens, op werd gebouwd. De straat is nu een van de belangrijkste winkelstraten van de hoofdstad en daarmee een van de bekendste en duurste winkellocaties. Het is bijna uitsluitend bekleed met filialen van bekende merken. Het percentage winkelketens is bijna 85% en is slechts iets lager dan op de Kurfürstendamm.

De Technische Universiteit van Berlijn - ook wel TU Berlin genoemd - bevindt zich in Berlijn-Charlottenburg. Ongeveer 35.600 studenten, verdeeld over 90 cursussen, studeren aan de op twee na grootste van de vier Berlijnse universiteiten. Dit maakt het ook een van de grootste universiteiten in Duitsland. De geschiedenis van de universiteit gaat terug tot de Koninklijke Technische Universiteit van Berlijn in 1879. Het hoofdgebouw werd kort daarvoor in 1876 en 1877 ontworpen door de Duitse architect Richard Lucae. De opening volgde in 1884. Na de Tweede Wereldoorlog werd de universiteit opnieuw opgericht en vanaf 1969 werden verdere innovaties doorgevoerd. Ook de TU is sinds 2006 internationaal georiënteerd.

Het Stage Theater des Westens bevindt zich aan de Kantstraße in het centrum van West-Berlijn in Berlijn-Charlottenburg. Het is een van de belangrijkste podia in Duitsland, hoewel het prachtige Wilhelminische gebouw pas in 1896 werd geopend. Toen het aan het einde van de 19e eeuw werd geopend, konden geselecteerde bezoekers luisteren naar het sprookje van duizend-en-een-nacht. Zo'n 20 jaar later werden vooral opera's en operettes op het toneel opgevoerd. Tijdens de nationaal-socialistische tijd werd het huis de Volksoper. Tegenwoordig wordt het theater vooral gebruikt voor de uitvoering van wereldberoemde musicals.

Het treinstation Zoologischer Garten in Berlijn-Charlottenburg bevindt zich op de Hardenbergplatz in de directe omgeving van de dierentuin van Berlijn. Het is een doorgaand station dat in 1882 werd geopend. Destijds was het een 71 meter lange hal voor bestemmingsverkeer. Door de eeuwen heen zijn er tal van uitbreidingsmaatregelen genomen, waardoor het verkeersvolume is toegenomen. Tegenwoordig vertrekken er regionale treinen, regionale sneltreinen en S-Bahn-treinen. Het complex omvat een ondergronds metrostation dat dezelfde naam draagt. Het werd in 1902 in gebruik genomen. Er is ook een busverbinding op de Hardenbergplatz. In het DDR-tijdperk was het stationscomplex het belangrijkste vervoersknooppunt voor het personenvervoer over lange afstand in het westen van de metropool. Het stationsgebouw herbergt nu tal van restaurants, enkele winkels en dienstverleners.

De Weltkugelbrunnen in Berlijn ligt in de wijk Berlin-Charlottenburg en op de Breitscheidplatz, direct voor het Europacenter. De waterpartij is nu een bekende ontmoetingsplaats voor Berlijners. Het complex is in 1983 gebouwd naar een ontwerp van de beeldhouwer Joachim Schmettau. De kunstenaar bedacht een ontwerp uit verschillende uitgehouwen blokken van rood graniet. De waterloop van de fontein is gemaakt van brons. Het toont vijf scènes: Alm, bergen, zeemeerminnen, vuilnisbelt en stedelijk landschap. Op het fonteinsysteem zijn extra fonteinen, waterpartijen en fonteinen aangebracht. De naam van de fontein blijkt uit zijn vorm: het vertegenwoordigt een wereldbol met personages uit verschillende culturen. Een trap omringt het waterbassin.